"Niemiłość" Andrieja Zwiagincewa na 17. MFF T-Mobile NH
W programie Patrycji Wanat, "Kultura Osobista" w Radio TOK FM, dyrektor artystyczny MFF T-Mobile Nowe Horyzonty - Marcin Pieńkowski - ujawnił kolejny tytuł z canneńskiego konkursu głównego, który zostanie pokazany we Wrocławiu.
NIEMIŁOŚĆ (Loveless) ANDRIEJA ZWIAGINCEWA
W epoce nadprodukcji rzadko zdarzają się filmy, które działają jak przysłowiowe uderzenie obuchem, takie, o których nie da się zapomnieć, nawet mimo usilnych starań. Niemiłość jest takim właśnie filmem i widzów o słabych nerwach należy przestrzec przed tym, co ich czeka. A to z pozoru nic groźnego. Wiwisekcję rozpadającego się małżeństwa widzieliśmy już przecież nieraz. Ale mało która była tak precyzyjna w konstrukcji dramaturgicznej, tak pieczołowicie przemyślana i tak naładowana emocjami jak uhonorowany w Cannes nagrodą jury film Zwiagincewa. Oglądamy trzydziestoparolatków, przedstawicieli nowej rosyjskiej klasy średniej. Żyją w przestronnym, pięknym mieszkaniu z synem, którego codzienność zamieniają w piekło. Rosyjski reżyser nie idzie na łatwiznę i domu tych troje nie obarcza żadną patologią. Przewinieniem rodziców nie są alkohol, narkotyki ani hazard, a jedynie to, że się nie kochają. I tyle wystarczyło, by stworzyć przejmujący dramat z pełnym goryczy przesłaniem, że ludzie się nie zmieniają. (Artur Zaborski)
Andriej Zwiagincew urodził się w w 1965 roku w Nowosybirsku. Po ukończeniu szkoły teatralnej grywał niewielkie role w tamtejszym teatrze młodego widza. Pod koniec lat 80. przyjechał do Moskwy, gdzie ukończył wydział aktorski w słynnej Rosyjskiej Akademii Sztuki Teatralnej (GITIS). Na początku lat 90. związał się z teatrem, po 2000 roku - z telewizją. Punktem zwrotnym w jego karierze okazał się pełnometrażowy film Powrót, nagrodzony Złotym Lwem na MFF w Wenecji. Dzisiaj należy do czołówki europejskich reżyserów. Za sprawą jego drugiego filmu Wygnanie, po raz pierwszy w historii MFF w Cannes Nagroda dla Najlepszego Aktora powędrowała do aktora z Rosji. Kolejny film - Elena - zdobył Nagrodę Specjalną Jury w ramach konkursu Un Certain Regard na festiwalu w Cannes w 2011 roku. Z kolei Lewiatan zdobył Złoty Glob dla Najlepszego Filmu Nieanglojęzycznego - jako pierwszy w historii rosyjski film. Pośród wielu innych nagród zdobył także Nagrodę za Najlepszy Scenariusz w Cannes oraz nominację do Oscara w kategorii Najlepszy Film Nieanglojęzyczny.
W świecie, który przedstawia Zwiagincew, nie ma wymiany spojrzeń. Nie ma wolności. Spokojna powierzchnia życia, na pozór uregulowanego, nowoczesnego, dostatniego, kryje prawdziwe piekło. Pierwszy wybitny film tegorocznego canneńskiego konkursu dotyka potworności życia z zimnym spokojem, przypominającym filmy Michaela Hanekego. Chłopiec ucieka z domu wypełnionego nienawiścią rozwodzących się rodziców. Wyczuwa, że to on właśnie jest główną przeszkodą uniemożliwiającą im szczęście, pojmuje, że jest dzieckiem niechcianym. Znika z domu bez śladu, tak jakby nigdy go nie było. (Tadeusz Sobolewski, "Gazeta Wyborcza")