50 lat temu Robot został wysłany w kosmos, by zbadać, czy na Marsie jest życie. Powrócił, ale świat zmienił się tak bardzo, że Robot stał się całkiem bezużyteczny. Samotny i zrezygnowany snuje się po świecie. Aż spotyka Wikinga – starzejącego się, równie osamotnionego wojownika. W tej opowieści o przyjaźni animacja komputerowa łączy się z rysunkiem i „żywymi” zdjęciami, tworząc niezwykłą, poruszającą całość.

Wystarczy do bucików wstawić nogi, dorysować sukienkę, głowę, kucyki, przy stopach kilka kresek – i już zjeżdżamy na nartach. To, co było dziurą, zamienia się w paszczę potwora, który potrafi nadąć się tak, że rozsadza kadr. Dotknięcie czarodziejskiej różdżki zmienia jedno stworzenie w drugie. Prosta, lecz niezwykle pomysłowa animacja, której tematem jest sam rysunek i tworzenie przezeń świata.

Afrykańska mama i jej trzech synów, którzy zawsze, w każdej sytuacji mogą liczyć na jej miłość i pomoc. Jest dla nich całym światem i daje im cały świat. Ale kiedy chłopcy dorastają, afrykańska mama zostaje sama, nadal gotowa poświęcić wszystko dla swoich dzieci. Wydaje się, że wszystko straciła – życie jednak płynie dalej. Poruszająca, prosta animacja o więzi, miłości, czasie i ciągłości życia.

Tego dnia pogoda była szczególnie meduzowa – tak powiedział tata Jespera. W wodzie przy plaży było ich mnóstwo – fioletowych i błękitnych, przybierających przeróżne kształty. Ale meduzy nie lubią gości, jakby chciały mieć wodę całą dla siebie. Zachwycająca wizualną wyobraźnią animacja łącząca fotografię i animację i kreująca w tym połączeniu całkiem nową rzeczywistość.

Kiedy ukochana kotka Lieuwe zachorowała i umarła, pochował ją w pudełku w ogrodzie. Najpewniej została zjedzona przez robaki. Z których zrobiły się muchy. Których odchody zjadły krowy. Których mleko wypił Lieuwe. Czy to znaczy, że chłopiec ma teraz w sobie coś ze swojej czarnej kotki? To myśl z jednej strony dziwna, z drugiej trochę przyjemna.

Czasami Seya płynie z tatą łodzią na bagniska, by tam poszukać kości. Kiedyś, bardzo dawno temu właśnie tam, do głębokich rowów, wyrzucano zdechłe krowy. Kości, które można tam znaleźć mogą być bardzo duże. Potem Seya z tatą układają znaleziska w ogrodzie, rekonstruując w ten sposób niezwykły szkielet. W przyrodzie nic nie ginie, a jej odkrywanie to wspaniała przygoda.

Tego dnia Alicja wsiadła do autobusu. Za nią siedział śpiący chłopiec, a przed nią dziwne stworzenia, które zaczęły ją napastliwie zagadywać: czyżby wydawało jej się, że istnieje naprawdę? I nie jest jedynie wytworem fantazji? Ten dialog został zaczerpnięty z książki Alicja po drugiej stronie lustra Lewisa Carrolla, ale reżyserka przeniosła Alicję do współczesnego Toronto. Efekt jest hipnotyzujący.

Czy wiedzieliście, że niedźwiedź grizzly uważany za samotnika tak naprawdę uwielbia ludzi? I że niedźwiedź kodiacki czerpie przyjemność z grabienia liści? A o misiu polarnym i jego upodobaniu do bitej śmietany? Ale tylko tej prawdziwej, nie ze sprayu. Zabawna, oszczędna w rysunku, ale wyrazista animacja prezentująca pięć niezwykłych faktów dotyczących niedźwiedzi.